balletdocent Alejandra Garcia Neyla. Fotograaf: Irmgard Mertens.

INTERVIEW | De Spaanse Alejandra Garcia Neyla (33 jaar) is een balletdocente in hart en ziel. Ze werkt intensief met een vaste groep leerlingen bij studio Pirouette Dans in Wevelgem. Alejandra danste acht jaar als uitvoerend danseres. Ze behaalde haar balletdocentendiploma aan het American Ballet Theatre. Momenteel schoolt ze zich om tot een echte balletpedagoge aan het Conservatorio Superior de Danza María de Ávila in Madrid. Iedere uitdaging gaat ze voor 100% aan. Lees verder in dit artikel over Alejandra’s visie op balleteducatie!

“Als je lesgeeft denk ik dat je weergeeft wie jij als persoon bent.”

— Alejandra Garcia Neyla

Waar was je toen jij jouw eerste danspassen deed?

Om eerlijk te zijn zat ik op school. Ik was 4 jaar oud en ik zou het bestempelen als ‘babyballet’. Later pas, toen ik 6 jaar oud was, startte ik met dansen in een privéschool. Dansen is altijd op een heel natuurlijke manier in mijn leven gekomen en nooit meer weggegaan. Vanaf het begin was die speciale liefde voor ballet er.

Ik ben gestart met een recreatieve balletopleiding. Daarna zette ik mijn opleiding verder in een privéschool en tot slot ging ik naar een professionele school. Dat was de Professional Conservatory of Dance of Valencia. Uiteindelijk studeerde ik af aan de Royal Conservatory of Professional Dance Mariemma in Madrid. Ik werkte daarna gedurende acht jaar als professioneel danser in verschillende gezelschappen in Spanje, Noorwegen, Frankrijk, België en Nederland.

Waar heb jij de opleiding tot dansdocent gevolgd?

Toen ik stopte met dansen wilde ik eerst uitproberen wat lesgeven was. Ik wilde onderzoeken of ik het fijn vond. Waar ik namelijk bang voor was, was dat ik ging lesgeven omdat het de natuurlijke volgende stap was. Sommige professionele dansers gaan lesgeven na het einde van het carrière uit gewoonte. Ik wilde eerst zeker weten dat ik het echt fijn vond. Dus ik probeerde het en werd er helemaal verliefd op!

Ik trok dan ook voor een paar maanden naar New York en behaalde daar mijn ABT National Training Curriculum diploma. Het was een ontzettend fijne ervaring. Het was niet alleen mijn eerste docentendiploma, maar ik kon ook leren van mensen die ik echt bewonder. Zoals Mr Raymond Lukens and Mr Franco De Vita. Een jaar later ben ik begonnen met een master in Ballet Pedagogy. Het is een vierjarige studie aan de Conservatorio Superior de Danza "María de Ávila".

Nu ben ik aan het vierde en laatste jaar bezig. Daar ben ik stiekem wel blij om. Het is heel erg vermoeiend om zowel te werken, studeren als moeder te zijn. Het is normaal een fulltime studie, maar ze hebben een speciaal programma voor professionals. Wij zijn, na enkele toelatingsproeven, toegelaten om de lessen online te volgen. Ik moet wel naar Madrid reizen vanuit België voor examens, seminaries en conferenties. Maar ik doe vooral veel zelf en daardoor wordt het ook zwaar. Ook al klaag ik niet graag en wil ik geen dramaqueen zijn. Maar het voelt alsof ik de laatste vier jaar niet geslapen heb. Ik ga vaak pas rond 2 of 3 uur in de nacht slapen. Maar ik ben vooral heel blij. Ik leer heel veel bij, krijg ontzettend veel nieuwe informatie en ben daar dankbaar voor.

Waarom heb je ervoor gekozen om dansdocent te worden?

In het begin was ik heel erg bang en vroeg ik me vaak af of ik het dansen niet zou gaan missen. Het staan op het podium en de daarbij horende adrenaline is toch een uniek gevoel. Het lesgeven voelde echter meteen natuurlijk aan. Het was alsof het mijn plaats was. Ik kan echt mezelf zijn als ik lesgeef. Het is een andere manier om dans te leven.

Voor mij voelt het nog echter en altruïstisch om les te geven. Je kan meer geven. Misschien zijn het mijn Spaanse roots, maar ik doe alles wat ik doe voor de volle 100%. Ik zou dus nooit lesgeven als ik het niet voor de 100% voel. Ik wil niets half doen. Ik moet verliefd worden op wat ik doe. Het is ook iets waarvan ik hoop dat mijn leerlingen het meenemen.

Ik denk dat het belangrijk is om een professionele benadering te hebben in je lessen. Als jij studeert in een professionele school en nadien een carrière hebt als danser, dan heb je tools die andere mensen zonder uitvoerende carrière misschien niet hebben. Maar maakt dat een geweldige balletdocent? Nee, niet per se. Je hebt veel balletdansers die geen geweldige docenten zijn, maar je kan niet onderschatten welke tool je daardoor in handen hebt. Je geeft andere correcties en benaderingen mee aan je leerlingen.

Op welke prestatie ben jij het meest trots?

Ik ben trots op de momenten dat ik de herkenning kreeg van professionals en scholen die ik bewonder. Dat vind ik het belangrijkste. Zoals toen een student van mij werd toegelaten tot de L'école de L'Opera de Paris. Of wanneer ik als gastdocent wordt gevraagd door gerenommeerde dansopleidingen.

Ik ben ook trots wanneer mijn werk als docent en choreograaf wordt beloond, in wedstrijden als de Tanzolymp of de Youth American Grand Prix, met eerste prijzen en studiebeurzen voor mijn leerlingen van prestigieuze scholen als de Paris Opera Ballet School, Princesse Grace Academy Monaco, Royal Ballet School, etc. Ik ben zo dankbaar voor alle kansen die wij zo ontvangen.

Met welk leerdoel ben jij momenteel in jouw lessen bezig?

Het was een lastig jaar, maar ik heb geprobeerd om hun techniek en the placement te versterken. We hebben daar al jaren aan gewerkt, maar ik heb daaraan technische uitdagingen toegevoegd. Dat vraagt tijd. Ballet vraagt tijd. In een ‘normaal’ jaar ben ik heel strikt en vraag ik discipline. Zo ben ik ook met mezelf. Het is volgens mij wel de weg om ballet te onderwijzen.

Daarnaast ben ik ook heel empathisch, menselijk en probeer ik iedere leerling te begrijpen en zo het beste uit iedereen te krijgen. Verder ben ik ook heel energierijk. Als je lesgeeft denk ik dat je weergeeft wie jij als persoon bent.

Ik probeer zelf altijd professioneel te werken en ik wil mijn leerlingen een professionele techniek meegeven. Zelfs als ze op een dag besluiten dat ze geen professionele carrière willen als danser en ze iets totaal anders gaan doen dan hoop ik op z’n minst dat ik ze geleerd heb om te vechten voor iets, om 100% te gaan en leven, wat je ook in het leven doet. Daarnaast hoop ik natuurlijk ook de liefde voor ballet en kunst mee te hebben gegeven.

Hoe heb je dat vormgegeven?

Mijn manier van werken is dat ik erin geloof dat kinderen een structuur nodig hebben. Ik weet dat niet iedereen zo denkt. Het is voor mij belangrijk, vanuit mijn ervaring, dat kinderen één balletmeester hebben tijdens hun balletopleiding. Zeker in scholen waar alle leerkrachten ontzettend verschillen van elkaar. Ik heb het geluk dat ik in de school Pirouette Dans in Wevelgem die kans krijg.

Ik ben een aantal jaar geleden met een groep leerlingen een aparte opleiding begonnen. Zij waren toen 8 jaar oud. Ik heb ze nu al zes jaar lang getraind in ballet, pointes, repertoire en contemporary. Nu, na zes jaar, ben ik met een nieuwe groep begonnen. De eerste generatie was ook mijn eerste keer dat ik lesgaf.

Waar haal jij jouw inspiratie voor nieuw lesmateriaal vandaan?

Ik heb het geluk dat ik nog steeds aan het studeren ben. Ik krijg op die manier veel nieuwe informatie binnen over methodieken, pedagogiek, psychologie en anatomie, maar ook balletgeschiedenis en repertoire. Verder ben ik ook een docent die zichzelf vertrouwt. Ik volg heel vaak mijn instinct.

Daarnaast lees ik veel over alles, alles interesseert me ook. Mijn favoriete boek is The Ballet Maker, over mijn favoriete choreograaf George Balanchine. Tot slot praat ik graag met andere professionals en wil ik mezelf steeds omringen met mensen die me inspireren en iets mee kunnen geven.

Wat is jouw grootste droom om nog als dansdocent te verwezenlijken?

Ik zet niet meteen doelen uit en koppel daar geen specifieke naam aan. Mijn doelen situeren zich in de balletzaal met mijn leerlingen. Hier stel ik mijn doelen en stop daar al mijn energie in. In iedere les geef ik het beste van mezelf aan mijn leerlingen. Wat daaruit voortkomt is een vervolg van het werk dat ik in de studio doe. De goede dingen die tot nu toe gebeurden zijn nooit mijn doel geweest. Als ik meedoe aan een wedstrijd is het niet mijn doel om te winnen. Meestal kan mij dat zelf weinig schelen. Dat is ook ballet: de klas, de oefeningen, de bewegingen... Dat is het belangrijkste en mijn doel. Ik wil wel graag blijven inzetten op het geven van gastlessen en zo weer nieuwe en inspirerende mensen en scholen ontmoeten.

Als je een tip zou mogen geven aan jonge dansdocenten... Welke tip zou je dan geven?

Lesgeven is zo een ontzettend belangrijke job en je moet daar heel erg voorzichtig mee omgaan. Het is een grote verantwoordelijkheid als je met jonge leerlingen werkt. Het zijn kleine mensen. Docenten moet zich realiseren dat er een techniekkant is, maar zeker ook een menselijke kant. Mijn tip zou zijn dat je het heel erg als een beroep moet zien. Je moet er van houden, anders kan je beter iets anders gaan doen. Het is ook belangrijk om de tools te hebben. Als je docent bent moet je eerlijk zijn met jezelf en je leerlingen. Als je die passie of tools niet hebt dan is het een gevaarlijk beroep.

IN DE SPOTLIGHT

Dansdocent ben je omdat het je passie is, maar wat meer respect en erkenning zou ook fijn zijn. Toch? Daarom interviewen wij regelmatig leden van Dansdocent.nu om hen in de schijnwerpers te zetten en de aandacht te geven die zij verdienen. We vragen hen waarom ze dansdocent zijn geworden, hoe ze het ervaren en wat ze nog zouden willen meemaken. Ook interviewen we regelmatig vooraanstaande en populaire dansdocenten. Laat je inspireren door deze mooie mensen!