Kritieken op de balletwereld gebundeld in het boek 'Turning Pointe'

BOEK | In het nieuwe boek Turning Pointe bekritiseert journalist Chloe Angyal de Amerikaanse balletwereld. Ze schrijft over ongezonde schoonheidsidealen, genderongelijkheid en racisme, en betoogt dat het hoog tijd is voor verandering.

Turning Pointe

De Amerikaanse balletwereld wordt met kritische ogen bekeken in Turning Pointe: How a New Generation of Dancers Is Saving Ballet from Itself. In dit nieuwe boek worden de machtsstructuren geanalyseerd en wordt ballet omschreven als ‘een kunstvorm voor vrouwen die wordt gedomineerd door mannelijke choreografen en balletmeesters’. In negen hoofdstukken worden onder andere de onmogelijke schoonheidsidealen en eisen voor balletdansers behandeld. Zo gaat het hoofdstuk ‘A Tolerance for pain’ over de hoge fysieke eisen en verwachtingen, en ‘Turnout and Burnout,’ over te volle schema’s bij balletgezelschappen. Ook wordt er aandacht besteed aan de Black Lives Matter beweging en het racisme dat velen buiten de deur van de dansstudio houdt.

Rich with examples and cases, the results of her investigations show ballet as an ‘ecosystem in crisis, made fragile and brittle by years of inequality and rendered dysfunctional by sexism, racism, elitism, and a stubborn disregard for the physical and mental well-being of the dancers who make the art form possible.’ From harassment challenges—sexual and otherwise—to low wages and high competition for jobs, Angyal, in persuasive prose and backed by data, amply exposes the dysfunction.
— Gigi Berardi, recensent voor de Journal of Dance Medicine & Science

Chloe Angyal

Turning Pointe is het eerste boek van journalist (en fanatieke amateurdanser) Chloe Angyal. Hiervoor interviewde ze 100 dansers, docenten, choreografen, artistiek leiders, studenten en ouders over de structurele beperkingen en onrealistische verwachting in de Amerikaanse balletwereld. Met dit boek betoogt ze dat de balletwereld, net zoals de westerse maatschappij, op een ‘turning point’ staat om inclusiever te worden.

The response has been positive in the sense that I don’t find a lot of people are disagreeing with my analysis and conclusions. However, it is a tough book, and it is illuminating people’s experiences with ballet, many of which have been traumatic. The word I keep hearing is ‘cathartic,’ which makes me feel good because I wanted to write a book that was, above all, accurate and would give people who have been through a measure of trauma some clarity and healing. The more I talked to former dancers as I was writing the book, the more I got the sense that dancers were realizing ‘Hey, maybe I wasn’t the problem after all and I wasn’t the one who failed. Maybe ballet failed me.’
— Chloe Angyal, in Pointe Magzine

Chloe Angyal heeft een PhD in Media Studies van de University of New South Wales en schrijft graag over politiek, vrouwenrechten en cultuur. Ze schrijft voor MarieClaire.com en HuffPost, en haar werk is gepubliceerd in grote bladen als The New York Times, The Washington Post, The Atlantic, The Guardian, en New York magazine.

Bronnen