Nu te koop: biografie over balletdanseres Igone de Jongh

igone.jpg

BOEK | De langverwachte biografie van Igone de Jongh is nu te koop! Journalist Marcel Langedijk verwoordt haar openhartige verhaal. Het boek werd door de pers kritisch ontvangen vanwege Igone’s kritiek op Het Nationale Ballet.

Het boek gaat meer over Igone’s relatie met haar ouders, haar liefdesleven en haar passie voor ballet dan over de danskunst zelf. Of over een leven als ballerina. Het boek is vlot geschreven en voor een breed publiek, maar als echte dansliefhebber was ik na het lezen van het boek nog steeds ‘hongerig’. Ik was graag meer te weten gekomen over haar jaren bij het Nationale Ballet en hoe het was om met bepaalde choreografen te werken. Je merkt dat de biografie niet door een dansjournalist is geschreven en het boek mist daardoor diepgang. Wel siert het Igone dat ze zo openhartig vertelt. Ze gaat ‘met de billen bloot’. Daardoor heb je het gevoel dat je haar echt leert kennen!
— Jacqueline de Kuijper, hoofdredacteur en oprichter Dansdocent.nu

De harde balletwereld

Igone de Jongh uit zich in haar biografie kritisch tegenover de ‘harde balletwereld’, ondanks haar eigen grenzeloze toewijding aan de balletkunst. Ze is ook boos op haar werkgever Het Nationale Ballet (Van der Wiel, 2020; Hiskemuller, 2020). Ze verwijt het gezelschap dat ze na jarenlange trouwe dienst onbarmhartig werd afgedankt – een jaar eerder dan zij zelf had gepland en zonder uitzicht op een functie als balletmeester of coach bij het gezelschap. Artistiek directeur Ted Brandsen achtte haar daartoe, tot ontzetting van De Jongh, niet geschikt.

Het verdriet over haar vroege vertrek bij Het Nationale Ballet voert de boventoon in het boek én in recensies over het boek. Zoals een recensent zegt: “Je zou willen dat De Jongh zich minstens tien jaar extra had gegund om met meer berusting op haar carrière terug te kijken.” (Hiskemuller, 2020). Alexandra Radius, die haar verleden jaar de Prijs van Verdienste uitreikte, snapt niet waarom Igone zo rancuneus is: “Ted heeft niet gezegd dat ze moet opstappen, ze is zelf gestopt.” (Schepens, 2020).

Persoonlijk verhaal

Dansjournalist Francine van der Wiel (2020) merkt in haar recensie op dat in de biografie alleen Igone en haar naasten aan het woord komen, maar niet haar collega’s en werkgevers. Mede daardoor is de biografie een erg persoonlijk, maar ook eenzijdig, verhaal. Ook in andere recensies wordt opgemerkt dat de biografie evenwicht mist doordat belangrijke personen, zoals Hans van Manen en Ted Brandsen, niet om input is gevraagd. Igone zegt hier zelf over:

Ik ben er trots op dat ik mijn kant van het verhaal durf te vertellen, dat doen weinig dansers. Ik had talloze mensen aan het woord kunnen laten, maar kies voor eerlijke mensen, die ik dichtbij heb laten komen, zoals mijn man Thijs Römer, beste vriendin Chantal Janzen en mijn oud-danslerares. Als je zo lang in die bubbel hebt gezeten, is het goed te horen hoe intimi van buiten daar tegenaan kijken.
— Igone de Jongh, in een interview met de volkskrant

Igone, een biografie

Dansen is het leven van Igone de Jongh, maar soms is het tijd om te stoppen. Na 24 jaar besluit Igone Het Nationale Ballet, haar veilige thuishaven, te verlaten. Alleen wie ben jij als dat wat jouw leven altijd heeft bepaald wegvalt? Hoe vind je jezelf opnieuw uit? 

Igone is het verhaal van een absolute ster, een Nederlandse ballerina die de wereldtop bereikt. Maar ook van een vrouw die probeert alle ballen hoog te houden en een goede moeder, vriendin en echtgenote wil zijn die haar eigen koers vaart. Een biografie over haar bijzondere en turbulente leven, de wondere wereld van klassiek ballet en de kracht die je kunt putten uit je moeilijkste momenten.

Marcel Langedijk | Igone, de biografie | Unieboek, Het Spectrum | 208 blz. | €20,99

Bronnen